Od zawsze jestem związany z Dolnym Śląskiem. To właśnie tu, podobnie jak Dengi, spędziłem prawie całe życie. Jest pewne, że ta kraina geograficzna na zawsze pozostanie w moim sercu i będzie moim domem. Zastanawiając się, co mogę napisać ciekawego na tym blogu, wśród wielu pomysłów, najbardziej spodobał mi się ten na serię artykułów o najpiękniejszych miejscach na Dolnym Śląsku, o miejscach, które naprawdę należy odwiedzić. I nie chodzi tu wcale o galerie handlowe, czy też najnowocześniejsze centra miast. Chodzi tu zdecydowanie o miejsca, które są od dawna (najczęściej) chlubą naszego regionu, choć często stają się przez ludzi zapomniane.
Pierwsze dwa odcinki „Najciekawszych miejsc na Dolnym Śląsku” postanawiam poświęcić dwóm niezwykłym miejscom. Należy nadmienić, że obie te lokację zostały wpisane na listę UNESCO. Są to mianowicie Kościoły Pokoju w Świdnicy i Jaworze.
Kościół Pokoju w Świdnicy powstał w latach 1656-1657 roku. Był on jednym z trzech kościołów zbudowanych w tamtych czasach. Budynek został zaprojektowany przez Albrechta von Saebischa, wybudowany przez śląskich ewangelików, za przyzwoleniem katolickiego cesarza Austrii Ferdynanda III. Miał być to swoisty gest tolerancji dla prześladowanych wówczas wiernych tego wyznania. Mimo tego, ustanowiono wiele utrudnień dla ewangelików. Kościół musiał być lokowany poza murami miasta, nie mógł mieć dzwonnicy, musiał być zbudowany z materiałów nietrwałych (drewna, słomy, piasku, gliny), a dodatkowo okres budowy nie mógł przekroczyć 1 roku. Dopiero na początku XVIII wieku obok kościoła wybudowano dzwonnicę i szkołę ewangelicką.
Kościół Pokoju w Świdnicy został wzniesiony w systemie szachulcowym jako bazylika wybudowana na planie krzyża greckiego. Na parterze i czterech piętrach empor mogło się zmieścić siedem i pół tysiąca osób (w tym trzy tysiące miejsc siedzących). Kościół był budowany z myślą o pomieszczeniu jak największej liczby osób, co było ważne zwłaszcza w czasach ograniczania wolności wyznania dla protestantów.
Do wyjątkowo cennych elementów wyposażenia kościoła należą jego ołtarz i ambona. Barokowa ambona pochodzi z roku 1628. Jest zdobiona scenami biblijnymi oraz płaskorzeźbionymi alegoriami Wiary, Nadziei i Miłości. Nad drzwiami do ambony umieszczona jest rzeźba Jezusa Dobrego Pasterza. Ołtarz został zamówiony z okazji stulecia kościoła w 1752 i ukończony w następnym roku. Nad ołtarzem umieszczona jest płaskorzeźba przedstawiająca Ostatnią Wieczerzę. Zachowały się też zabytkowe organy z barokowym prospektem z lat 1666 - 1669. Stropy kościoła są ozdobione malowidłami ilustrującymi sceny z Objawienia św. Jana i alegorią Trójcy Świętej.
Pierwsze dwa odcinki „Najciekawszych miejsc na Dolnym Śląsku” postanawiam poświęcić dwóm niezwykłym miejscom. Należy nadmienić, że obie te lokację zostały wpisane na listę UNESCO. Są to mianowicie Kościoły Pokoju w Świdnicy i Jaworze.
Kościół Pokoju w Świdnicy powstał w latach 1656-1657 roku. Był on jednym z trzech kościołów zbudowanych w tamtych czasach. Budynek został zaprojektowany przez Albrechta von Saebischa, wybudowany przez śląskich ewangelików, za przyzwoleniem katolickiego cesarza Austrii Ferdynanda III. Miał być to swoisty gest tolerancji dla prześladowanych wówczas wiernych tego wyznania. Mimo tego, ustanowiono wiele utrudnień dla ewangelików. Kościół musiał być lokowany poza murami miasta, nie mógł mieć dzwonnicy, musiał być zbudowany z materiałów nietrwałych (drewna, słomy, piasku, gliny), a dodatkowo okres budowy nie mógł przekroczyć 1 roku. Dopiero na początku XVIII wieku obok kościoła wybudowano dzwonnicę i szkołę ewangelicką.
Kościół Pokoju w Świdnicy został wzniesiony w systemie szachulcowym jako bazylika wybudowana na planie krzyża greckiego. Na parterze i czterech piętrach empor mogło się zmieścić siedem i pół tysiąca osób (w tym trzy tysiące miejsc siedzących). Kościół był budowany z myślą o pomieszczeniu jak największej liczby osób, co było ważne zwłaszcza w czasach ograniczania wolności wyznania dla protestantów.
Do wyjątkowo cennych elementów wyposażenia kościoła należą jego ołtarz i ambona. Barokowa ambona pochodzi z roku 1628. Jest zdobiona scenami biblijnymi oraz płaskorzeźbionymi alegoriami Wiary, Nadziei i Miłości. Nad drzwiami do ambony umieszczona jest rzeźba Jezusa Dobrego Pasterza. Ołtarz został zamówiony z okazji stulecia kościoła w 1752 i ukończony w następnym roku. Nad ołtarzem umieszczona jest płaskorzeźba przedstawiająca Ostatnią Wieczerzę. Zachowały się też zabytkowe organy z barokowym prospektem z lat 1666 - 1669. Stropy kościoła są ozdobione malowidłami ilustrującymi sceny z Objawienia św. Jana i alegorią Trójcy Świętej.
Fort Minor 
Dolla
We Major (Mixtape), 2005
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeśli jesteś użytkownikiem którejś z usług wymienionych niżej - wybierz ją. JEŻELI NIE - wybierz "Nazwa/adres URL", a w następnym oknie wpisz w odpowiednim polu swój nick/imię.